Dat moment dat je wilt grijpen naar een fles drank.

Tja, ik geef het gewoon toe: alcohol is voor mij en manier om even flink weg te kwijnen. Het liefst met muziek van Amy Winehouse op de speakers en dan is het helemaal af. Mijn moment van diep zinken. De spot drijven met mezelf. De ironie van het leven zien. Grinniken over mijn eigen treurigheid, om vervolgens op de mooiste gedachten en inzichten te komen. De kunstenaar in mijn brein wordt losgelaten. Ik denk dat als ik een schilderes was geweest, ik op zo'n moment mijn mooiste doeken schilder. 

Maar hé, laten we uit deze kunstenaars mentaliteit komen. Terug op aarde. Want een aantal dagen later kan ik je vertellen waarom het voelde als een blue Monday. 

Toewerken naar een grote verandering doet leven. Maar de bittere pil die erna komt zodra je "gewend" bent, die komt binnen. 

We hadden een fantastisch weekend achter de rug met veel "highs'. Op vrijdagavond belandden we na een heerlijk diner spontaan op het terras met een man en een vrouw uit Ierland. Het was leuk om eens met wat "oudere" mensen wat niet familie is, te kunnen praten over het leven. Hoe hun kijk erop is en die van ons. Ze voelden als gelijkgestemden met dezelfde kijk op het leven als wij. En het mooie was: deze mensen, ver in de 50, hadden ook nog steeds geen idee waar ze zouden willen wonen. Ook voor hen staat de plek waar ze naartoe gaan iedere keer open.

Vervolgens hadden we op zondagmiddag afgesproken met Koen en Betty. Met elkaar fietsten we de stad uit, richting een lokaal landhuis waar ze traditionele paella maken. Het was een geweldige plek waar bij aankomst de paella in de grootste pan die ik ooit in mijn leven had gezien op houtvuur stond te pruttelen. Deze paella maken ze met konijn en slakken. Ja, gewoon de huis-tuin-en-keuken slakken die in jouw tuin alle blaadjes opeten. Als revenge heb ik maar een slak geprobeerd en ik moet je zeggen: het smaakt niet slecht. Maar ja, dan ga je erover nadenken en heb ik de rest van de slakken aan de rand van mijn bord geparkeerd. A fijn, we hebben een fantastische middag daar met Koen en Betty gehad. Aan tafel, in de tuin, werden we tot in de puntjes verwend met Vermouth, Verdejo, jamon, manchego, brood, tapanade, mosselen, paella, fruit, koffie en een typisch bitterkruid drankje. Ik heb meerdere keren de woorden herhaald: "dit is precies het leven waar ik altijd van gedroomd heb". En het fijne was: ik hoefde geen keuze te maken van het menu. Het eten werd gewoon op tafel gezet en alles werd met elkaar gedeeld. Fantastisch!

Tja, en dan is het maandag. Django ging weer aan het werk. En ik, ik bleef achter. Er stonden geen "highs" voor maandag op de planning. Terug naar het 'normaal'. Het nieuwe is eraf. Dit is ons leven. Ik mag nu opzoek gaan naar mijn eigen plek in deze nieuwe (woon)situatie. 

@L'alqueria de Boro