29 jaar, een leeftijd wat veel met me doet
Het is de laatste dag dat ik 28 jaar ben. Vanochtend had ik mijzelf voorgenomen om ergens vandaag een bezinningsmoment te nemen. Inmiddels is het 18:18 uur en type ik op dit moment mijn eerste zinnen. Waar ga ik over bezinnen? Aan de ene kant wil ik op van alles en nog wat terugkijken en aan de andere kant is één ding behoorlijk zeker in het leven: tijd komt niet terug. Maar goed, toch wil ik afspraken nakomen. Dus ook als ik ze met mijzelf heb gemaakt. Ik ga bezinnen. Want jeetje wat voel ik toch veel bij de leeftijd: 29 jaar. "Vroeger"... haha! (Ben ik nu op een leeftijd aan beland dat ik dit mag zeggen?) Nou goed, ik doe het gewoon. Toen ik een klein meisje was en nog veel met mijn Babyborn aan het spelen was, wist ik: als ik "oud" ben dan word ik een echte mama. In mijn hoofd was "oud" 29 jaar. Ik heb zelfs een toekomst-tekening op de basisschool gemaakt waarop ik mezelf, mijn man en kind in een buggy heb getekend. Raad eens welke leeftijd daarbij sto...